شعر و زبان: نگاهی به دنیای ادبیات فارسی
شعر و زبان: نگاهی به دنیای ادبیات فارسی
Blog Article
شاعرانِ ایرانی از دیرینه سالیان متعدد ، با زبانی درخشان و رمانتیک، چشمانداز| جنگ و ماه|عشق را بیان . در این جهان ادبی، {ماهر|باید به دلیل|
- آثارسرایش .
- {بادر {توجه|نگاه)| به ).
.
با حافظ تا معاصر: سیر تحول شعر فارسی
شعر فارسی، از دوران پیشین تا به امروز، شاهد تحولات و دگرگونی هایی مهم بوده است. از حافظ شیرازی با شگرد اشعارش تا معاصرین، هر دوره ویژگی های خاص خود را در شعر فارسی به نمایش گذاشته است. دوران سابقه دار با رسم مضامین رومانتیک و اسلامی موجود بود. در دوران جدید شاهد پراکندگی مضامین، سبک فارغ و پرسش ها مر ای بر موضوعات فرهنگی هستیم.
قصیده: چگونگی شکلگرفتن، مشخصات و شعرای سرشناس غزل
غزل یک فرم شعری زیبا و پرشور است که ریشه در سنت شعر فارسی دارد. این فرم از روانی در بیان احساسات و دلدادگی برخوردار است. غزل به طور کلی چهارواحد|ساختار منظوم با قافیه AABB دارد و از 韻بافی در هر واحد استفاده میکند.
ویژگیهای غزل شامل تعبیر احساسات|زیبایی زبان| سادگی بیان و صریح بودن مضمون است.
- مولانا
- فروغ فرخزاد
- شفیعی کدکنی
سعدی و مولوی: دو ستاره شعری در عرفان
سعدی و مولوی, دو نام مفخر در تاریخ شعر فارسی باشند. هر یک|هر دو در روش خود عرفان را به رسالت گذاشته اند. سعدی با اشعار آرام و حکمتش, دلها را به مهر خود میکشاند. مولوی با زبان شعر عرفانی و رمزی, دریای عمق را پیش ما نمایان کرده است.
مثنوی مولوی: بحر مکتب عرفان
مثنوی مولوی یک شاعرانی بزرگ، دریای عارفانه اندیشه است. این اثر شکوهمند، با دلایلی بسیاری مورد توجه افراد اهل فن و عاشقان عرفان قرار گرفته است. با مثنوی مولوی، می توان به راه حقیقت گسترش.
- مولانا/مولوی|مولانا|مولاना
- مثنوی
- عارفانه/عرفانی
- منطق
Ferdowsi and the Epic of Shahnameh: An Elegy for Iranian History
فردوسی، آن بزرگ شاعر و پیشرو ادبیات ایران، با شاهنامه اش، نه تنها قصه پرحاصل از تاریخ ایران را به نگار تحریر درآورد، بلکه منشأ فرهنگ و هویت ایرانی را نیز بازتاب داد. شاهنامه، زبان بر تاریخ ایران است که اثر شگفتانگیز از زندگی و خلق ایرانی را در طول عصرها here ها به تصویر میکشد.
- در دلایل فراوانی شاهنامه این است که هنوز داستانهای آن ماندگار و بامعنا باقی ماندهاند.
- شاهنامه ایرانی، همانی است که فردوسی آن را به ما هدیه داد.